همان‌طور كه اشاره شد، صندوق سرمايه‌گذاري مشترك پول سرمايه‌گذاران مختلف را جمع‌آوري كرده و سپس با تجميع اين سرمايه‌هاي خرد، قدرت اين را پيدا مي‌كند كه از مزاياي يك سرمايه‌گذاري در مقياس بزرگ بهره ببرد و از طرف سرمايه‌گذاران اين پول‌ها را در انواع اوراق بهادار مثل سهام و اوراق با درآمد ثابت كوتاه‌مدت و بلندمدت سرمايه‌گذاري كند. اين مجموعه اوراق بهادار به‌اصطلاح پُرتفوي (portfolio) ناميده مي‌شود. سرمايه‌گذران در اصلي سهام  يا واحدهاي صندوق سرمايه‌گذاري را مي‌خرند كه هر واحد نشانه سهم سرمايه‌گذار از مالكيت دارايي‌ها و درآمدهاي صندوق است. شما با خريد واحدهاي صندوق، پول خود را در نهاد مالي سرمايه‌گذاري مي‌كنيد كه با استفاده از يك تيم مديريت حرفه‌اي، سعي مي‌كند تا با تشكيل پرتفويي از سهام و انواع اوراق بهادار، سود مناسبي كسب كند.و ثبت نام بورس انجام گردد . 

در مجموع صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري با توجه به امكانات و توانايي‌هايي كه در اختيار دارند، تلاش مي‌كنند كه سرمايه‌گذاري در بازار را جذاب‌تر و فرصت‌ها و انتخاب‌هاي بيشتري را با ريسك كمتر و بازدهي بالاتر براي سرمايه‌گذاران فراهم كنند. اختيارات اين صندوق‌ها در قالب اساسنامه و اميدنامه مصوب بوده و مديران سرمايه‌گذاري صرفا موظف هستند با توجه به اختيارات تعيين شده مديريت دارايي سرمايه‌گذاران را انجام دهند. وجود اساسنامه و اميدنامه باعث قانونمندي نحوه مديريت صندوق‌ها و اطمينان بيشتر سرمايه‌گذاران به مديريت اصولي دارايي‌هاي آنان خواهد شد. ضروري است سرمايه‌گذاران پيش از سرمايه‌گذاري در هر صندوق به دقت اساسنامه و اميدنامه صندوق مربوطه را مطالعه كنند تا با قواعد و مقررات تعيين شده آشنا شده و در عين حال اطلاعاتي در ارتباط با نحوه سرمايه‌گذاري دارايي‌هاي صندوق كسب كنند. مهم‌ترين اطلاعات ارائه شده شامل تعيين حدود اختيارات مديران براي انتخاب نوع دارايي‌ها و حداقل يا حداكثر قانوني تعيين شده براي هر دسته از دارايي‌ها است كه در بخش اهداف سرمايه‌گذاري هر صندوق ذكر شده است. اطلاع از هزينه‌هاي قانوني لحاظ شده براي هر صندوق اطلاعات مهم ديگري است كه مي‌توان در قالب جداول درج شده در اين مستندات از آن آگاهي يافت.

بد نيست بدانيد طي دو دهه گذشته صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري مشترك از محبوبيت زيادي در بين سرمايه‌گذاران در جهان برخوردار شده‌اند. در حال حاضر بيش از ۸۰ ميليون نفر در آمريكا در اين صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري كرده‌اند و بسياري از مردم، سرمايه‌گذاري در بورس را به معناي سرمايه‌گذاري در صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري مشترك مي‌دانند. در همين راستا در سراسر جهان صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري به شكل‌ها و روش‌هاي مختلف و به‌عنوان ابزاري مفيد و كارآمد براي سرمايه‌گذاري در اوراق بهادار شكل‌گرفته‌اند. ايران نيز از اين قاعده مستثني نبوده و در حال حاضر صندوق‌هاي متعدد و متنوعي در بازار سرمايه‌ي ايران در حال فعاليت هستند.

مزيت عمده اين روش از سرمايه‌گذاري نسبت به خريد و فروش مستقيم  اوراق بهادار توسط اشخاص اين است كه علاوه بر استفاده از توانمندي‌ها و دانش و تجربه گروهي از مديران حرفه‌اي در مديريت دارايي، سرمايه‌گذار از ريسك‌هاي متعدد از جمله نقدشوندگي پايين‌تر، ريسك توقف معاملات در سهم، ريسك ورود به صف‌هاي فروش متوالي و ريزش پي‌در‌پي ارزش دارايي‌ها و ساير ريسك‌هاي مترتب بر خريد و فروش مستقيم سهام مصون مي‌ماند.

لازم است توجه داشته باشيد كه در بدو شروع كار صندوق‌ها، بهاي هر واحد آن‌ها يك‌ ميليون ريال است و با گذشت زمان به دليل كم‌وزياد شدن دارايي‌هاي تشكيل‌دهنده صندوق، قيمت هر واحد تغيير مي‌كند. قيمت جديد هر واحد، مبنايي براي خريد واحدهاي صندوق بعد از پذيره‌نويسي و همچنين مبنايي براي تعيين نرخ هر واحد جهت ابطال و نقد كردن واحدهاي صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري است.

سود اين صندوق‌ها از كجا بدست مي‌آيد؟

۱- افزايش قيمت سهام صندوق: وقتي ارزش پرتفوي صندوق بالا مي‌رود، طبيعتا خالص ارزش دارايي‌هاي صندوق هم بالا مي‌رود كه به  خالص ارزش دارايي  هر سهم به‌اصطلاح(Net Asset Value) NAV مي‌گويند. خالص ارزش دارايي‌ها برابر ارزش دارايي‌ها منهاي بدهي‌ها است كه بر مبناي هر سهم بيان مي‌شود.

۲- سود تقسيمي Dividend: برخي صندوق‌ها ممكن است با توجه به سياست‌هايشان از محل درآمد سودهاي سهام پرتفوي خود يا بهره‌هاي اوراق با درآمد ثابت، سودي بين سهامداران خود تقسيم كنند